LnRiLWNvbnRhaW5lciAudGItY29udGFpbmVyLWlubmVye3dpZHRoOjEwMCU7bWFyZ2luOjAgYXV0b30gLndwLWJsb2NrLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWNvbnRhaW5lci50Yi1jb250YWluZXJbZGF0YS10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1jb250YWluZXI9IjJiMmQwZDdkMjdlMGM3MmQ4MjAzZTU2M2NjOGMyNmFlIl0geyBwYWRkaW5nOiAyNXB4OyB9IC53cC1ibG9jay10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1jb250YWluZXIudGItY29udGFpbmVyW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtY29udGFpbmVyPSIyYjJkMGQ3ZDI3ZTBjNzJkODIwM2U1NjNjYzhjMjZhZSJdID4gLnRiLWNvbnRhaW5lci1pbm5lciB7IG1heC13aWR0aDogODAlOyB9IC50Yi1ncmlkLC50Yi1ncmlkPi5ibG9jay1lZGl0b3ItaW5uZXItYmxvY2tzPi5ibG9jay1lZGl0b3ItYmxvY2stbGlzdF9fbGF5b3V0e2Rpc3BsYXk6Z3JpZDtncmlkLXJvdy1nYXA6MjVweDtncmlkLWNvbHVtbi1nYXA6MjVweH0udGItZ3JpZC1pdGVte2JhY2tncm91bmQ6I2QzOGEwMztwYWRkaW5nOjMwcHh9LnRiLWdyaWQtY29sdW1ue2ZsZXgtd3JhcDp3cmFwfS50Yi1ncmlkLWNvbHVtbj4qe3dpZHRoOjEwMCV9LnRiLWdyaWQtY29sdW1uLnRiLWdyaWQtYWxpZ24tdG9we3dpZHRoOjEwMCU7ZGlzcGxheTpmbGV4O2FsaWduLWNvbnRlbnQ6ZmxleC1zdGFydH0udGItZ3JpZC1jb2x1bW4udGItZ3JpZC1hbGlnbi1jZW50ZXJ7d2lkdGg6MTAwJTtkaXNwbGF5OmZsZXg7YWxpZ24tY29udGVudDpjZW50ZXJ9LnRiLWdyaWQtY29sdW1uLnRiLWdyaWQtYWxpZ24tYm90dG9te3dpZHRoOjEwMCU7ZGlzcGxheTpmbGV4O2FsaWduLWNvbnRlbnQ6ZmxleC1lbmR9IC53cC1ibG9jay10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1ncmlkLnRiLWdyaWRbZGF0YS10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1ncmlkPSI5YmUzYjk0Zjc3Mjk2MWE4NjM4MjU4NzM2ZTcyNjQyNyJdIHsgZ3JpZC10ZW1wbGF0ZS1jb2x1bW5zOiBtaW5tYXgoMCwgMC4zMzMzMzMzMzMzMzMzM2ZyKSBtaW5tYXgoMCwgMC4zMzMzMzMzMzMzMzMzM2ZyKSBtaW5tYXgoMCwgMC4zMzMzMzMzMzMzMzMzM2ZyKTtncmlkLWNvbHVtbi1nYXA6IDE1cHg7Z3JpZC1hdXRvLWZsb3c6IHJvdyB9IC53cC1ibG9jay10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1ncmlkLnRiLWdyaWRbZGF0YS10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1ncmlkPSI5YmUzYjk0Zjc3Mjk2MWE4NjM4MjU4NzM2ZTcyNjQyNyJdID4gLnRiLWdyaWQtY29sdW1uOm50aC1vZi10eXBlKDNuICsgMSkgeyBncmlkLWNvbHVtbjogMSB9IC53cC1ibG9jay10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1ncmlkLnRiLWdyaWRbZGF0YS10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1ncmlkPSI5YmUzYjk0Zjc3Mjk2MWE4NjM4MjU4NzM2ZTcyNjQyNyJdID4gLnRiLWdyaWQtY29sdW1uOm50aC1vZi10eXBlKDNuICsgMikgeyBncmlkLWNvbHVtbjogMiB9IC53cC1ibG9jay10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1ncmlkLnRiLWdyaWRbZGF0YS10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1ncmlkPSI5YmUzYjk0Zjc3Mjk2MWE4NjM4MjU4NzM2ZTcyNjQyNyJdID4gLnRiLWdyaWQtY29sdW1uOm50aC1vZi10eXBlKDNuICsgMykgeyBncmlkLWNvbHVtbjogMyB9IC53cC1ibG9jay10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1ncmlkLWNvbHVtbi50Yi1ncmlkLWNvbHVtbltkYXRhLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWdyaWQtY29sdW1uPSIzMDM0ZmJlODg2YzExMDU0ZTk1YjQ2YjA5ZDNlNDExMiJdIHsgZGlzcGxheTogZmxleDsgfSAudGItZ3JpZCwudGItZ3JpZD4uYmxvY2stZWRpdG9yLWlubmVyLWJsb2Nrcz4uYmxvY2stZWRpdG9yLWJsb2NrLWxpc3RfX2xheW91dHtkaXNwbGF5OmdyaWQ7Z3JpZC1yb3ctZ2FwOjI1cHg7Z3JpZC1jb2x1bW4tZ2FwOjI1cHh9LnRiLWdyaWQtaXRlbXtiYWNrZ3JvdW5kOiNkMzhhMDM7cGFkZGluZzozMHB4fS50Yi1ncmlkLWNvbHVtbntmbGV4LXdyYXA6d3JhcH0udGItZ3JpZC1jb2x1bW4+Knt3aWR0aDoxMDAlfS50Yi1ncmlkLWNvbHVtbi50Yi1ncmlkLWFsaWduLXRvcHt3aWR0aDoxMDAlO2Rpc3BsYXk6ZmxleDthbGlnbi1jb250ZW50OmZsZXgtc3RhcnR9LnRiLWdyaWQtY29sdW1uLnRiLWdyaWQtYWxpZ24tY2VudGVye3dpZHRoOjEwMCU7ZGlzcGxheTpmbGV4O2FsaWduLWNvbnRlbnQ6Y2VudGVyfS50Yi1ncmlkLWNvbHVtbi50Yi1ncmlkLWFsaWduLWJvdHRvbXt3aWR0aDoxMDAlO2Rpc3BsYXk6ZmxleDthbGlnbi1jb250ZW50OmZsZXgtZW5kfSAud3AtYmxvY2stdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZ3JpZC50Yi1ncmlkW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZ3JpZD0iMzEyMmI0OGVmYTM2MjIxMGE2YTQ0NGZiYThhNzAxMjEiXSB7IG1hcmdpbi1ib3R0b206IDIwcHg7Z3JpZC10ZW1wbGF0ZS1jb2x1bW5zOiBtaW5tYXgoMCwgMC4zMzVmcikgbWlubWF4KDAsIDAuNjY1ZnIpO2dyaWQtYXV0by1mbG93OiByb3cgfSAud3AtYmxvY2stdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZ3JpZC50Yi1ncmlkW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZ3JpZD0iMzEyMmI0OGVmYTM2MjIxMGE2YTQ0NGZiYThhNzAxMjEiXSA+IC50Yi1ncmlkLWNvbHVtbjpudGgtb2YtdHlwZSgybiArIDEpIHsgZ3JpZC1jb2x1bW46IDEgfSAud3AtYmxvY2stdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZ3JpZC50Yi1ncmlkW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZ3JpZD0iMzEyMmI0OGVmYTM2MjIxMGE2YTQ0NGZiYThhNzAxMjEiXSA+IC50Yi1ncmlkLWNvbHVtbjpudGgtb2YtdHlwZSgybiArIDIpIHsgZ3JpZC1jb2x1bW46IDIgfSAud3AtYmxvY2stdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZ3JpZC1jb2x1bW4udGItZ3JpZC1jb2x1bW5bZGF0YS10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1ncmlkLWNvbHVtbj0iYTZlNzNjOWJjZmI2NTc0NjY3YmQzMDQzY2QxZThkOWQiXSB7IGRpc3BsYXk6IGZsZXg7IH0gLndwLWJsb2NrLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWdyaWQtY29sdW1uLnRiLWdyaWQtY29sdW1uW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZ3JpZC1jb2x1bW49ImY1ODZmZjdiZmUxZDczMTdjNjMxNjJlYzdiNzAzOWVkIl0geyBkaXNwbGF5OiBmbGV4OyB9IEBtZWRpYSBvbmx5IHNjcmVlbiBhbmQgKG1heC13aWR0aDogNzgxcHgpIHsgLnRiLWNvbnRhaW5lciAudGItY29udGFpbmVyLWlubmVye3dpZHRoOjEwMCU7bWFyZ2luOjAgYXV0b30udGItZ3JpZCwudGItZ3JpZD4uYmxvY2stZWRpdG9yLWlubmVyLWJsb2Nrcz4uYmxvY2stZWRpdG9yLWJsb2NrLWxpc3RfX2xheW91dHtkaXNwbGF5OmdyaWQ7Z3JpZC1yb3ctZ2FwOjI1cHg7Z3JpZC1jb2x1bW4tZ2FwOjI1cHh9LnRiLWdyaWQtaXRlbXtiYWNrZ3JvdW5kOiNkMzhhMDM7cGFkZGluZzozMHB4fS50Yi1ncmlkLWNvbHVtbntmbGV4LXdyYXA6d3JhcH0udGItZ3JpZC1jb2x1bW4+Knt3aWR0aDoxMDAlfS50Yi1ncmlkLWNvbHVtbi50Yi1ncmlkLWFsaWduLXRvcHt3aWR0aDoxMDAlO2Rpc3BsYXk6ZmxleDthbGlnbi1jb250ZW50OmZsZXgtc3RhcnR9LnRiLWdyaWQtY29sdW1uLnRiLWdyaWQtYWxpZ24tY2VudGVye3dpZHRoOjEwMCU7ZGlzcGxheTpmbGV4O2FsaWduLWNvbnRlbnQ6Y2VudGVyfS50Yi1ncmlkLWNvbHVtbi50Yi1ncmlkLWFsaWduLWJvdHRvbXt3aWR0aDoxMDAlO2Rpc3BsYXk6ZmxleDthbGlnbi1jb250ZW50OmZsZXgtZW5kfSAud3AtYmxvY2stdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZ3JpZC50Yi1ncmlkW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZ3JpZD0iOWJlM2I5NGY3NzI5NjFhODYzODI1ODczNmU3MjY0MjciXSB7IGdyaWQtdGVtcGxhdGUtY29sdW1uczogbWlubWF4KDAsIDAuNWZyKSBtaW5tYXgoMCwgMC41ZnIpO2dyaWQtYXV0by1mbG93OiByb3cgfSAud3AtYmxvY2stdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZ3JpZC50Yi1ncmlkW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZ3JpZD0iOWJlM2I5NGY3NzI5NjFhODYzODI1ODczNmU3MjY0MjciXSA+IC50Yi1ncmlkLWNvbHVtbjpudGgtb2YtdHlwZSgybiArIDEpIHsgZ3JpZC1jb2x1bW46IDEgfSAud3AtYmxvY2stdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZ3JpZC50Yi1ncmlkW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZ3JpZD0iOWJlM2I5NGY3NzI5NjFhODYzODI1ODczNmU3MjY0MjciXSA+IC50Yi1ncmlkLWNvbHVtbjpudGgtb2YtdHlwZSgybiArIDIpIHsgZ3JpZC1jb2x1bW46IDIgfSAud3AtYmxvY2stdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZ3JpZC1jb2x1bW4udGItZ3JpZC1jb2x1bW5bZGF0YS10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1ncmlkLWNvbHVtbj0iMzAzNGZiZTg4NmMxMTA1NGU5NWI0NmIwOWQzZTQxMTIiXSB7IGRpc3BsYXk6IGZsZXg7IH0gLnRiLWdyaWQsLnRiLWdyaWQ+LmJsb2NrLWVkaXRvci1pbm5lci1ibG9ja3M+LmJsb2NrLWVkaXRvci1ibG9jay1saXN0X19sYXlvdXR7ZGlzcGxheTpncmlkO2dyaWQtcm93LWdhcDoyNXB4O2dyaWQtY29sdW1uLWdhcDoyNXB4fS50Yi1ncmlkLWl0ZW17YmFja2dyb3VuZDojZDM4YTAzO3BhZGRpbmc6MzBweH0udGItZ3JpZC1jb2x1bW57ZmxleC13cmFwOndyYXB9LnRiLWdyaWQtY29sdW1uPip7d2lkdGg6MTAwJX0udGItZ3JpZC1jb2x1bW4udGItZ3JpZC1hbGlnbi10b3B7d2lkdGg6MTAwJTtkaXNwbGF5OmZsZXg7YWxpZ24tY29udGVudDpmbGV4LXN0YXJ0fS50Yi1ncmlkLWNvbHVtbi50Yi1ncmlkLWFsaWduLWNlbnRlcnt3aWR0aDoxMDAlO2Rpc3BsYXk6ZmxleDthbGlnbi1jb250ZW50OmNlbnRlcn0udGItZ3JpZC1jb2x1bW4udGItZ3JpZC1hbGlnbi1ib3R0b217d2lkdGg6MTAwJTtkaXNwbGF5OmZsZXg7YWxpZ24tY29udGVudDpmbGV4LWVuZH0gLndwLWJsb2NrLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWdyaWQudGItZ3JpZFtkYXRhLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWdyaWQ9IjMxMjJiNDhlZmEzNjIyMTBhNmE0NDRmYmE4YTcwMTIxIl0geyBncmlkLXRlbXBsYXRlLWNvbHVtbnM6IG1pbm1heCgwLCAwLjVmcikgbWlubWF4KDAsIDAuNWZyKTtncmlkLWF1dG8tZmxvdzogcm93IH0gLndwLWJsb2NrLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWdyaWQudGItZ3JpZFtkYXRhLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWdyaWQ9IjMxMjJiNDhlZmEzNjIyMTBhNmE0NDRmYmE4YTcwMTIxIl0gPiAudGItZ3JpZC1jb2x1bW46bnRoLW9mLXR5cGUoMm4gKyAxKSB7IGdyaWQtY29sdW1uOiAxIH0gLndwLWJsb2NrLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWdyaWQudGItZ3JpZFtkYXRhLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWdyaWQ9IjMxMjJiNDhlZmEzNjIyMTBhNmE0NDRmYmE4YTcwMTIxIl0gPiAudGItZ3JpZC1jb2x1bW46bnRoLW9mLXR5cGUoMm4gKyAyKSB7IGdyaWQtY29sdW1uOiAyIH0gLndwLWJsb2NrLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWdyaWQtY29sdW1uLnRiLWdyaWQtY29sdW1uW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZ3JpZC1jb2x1bW49ImE2ZTczYzliY2ZiNjU3NDY2N2JkMzA0M2NkMWU4ZDlkIl0geyBkaXNwbGF5OiBmbGV4OyB9IC53cC1ibG9jay10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1ncmlkLWNvbHVtbi50Yi1ncmlkLWNvbHVtbltkYXRhLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWdyaWQtY29sdW1uPSJmNTg2ZmY3YmZlMWQ3MzE3YzYzMTYyZWM3YjcwMzllZCJdIHsgZGlzcGxheTogZmxleDsgfSAgfSBAbWVkaWEgb25seSBzY3JlZW4gYW5kIChtYXgtd2lkdGg6IDU5OXB4KSB7IC50Yi1jb250YWluZXIgLnRiLWNvbnRhaW5lci1pbm5lcnt3aWR0aDoxMDAlO21hcmdpbjowIGF1dG99LnRiLWdyaWQsLnRiLWdyaWQ+LmJsb2NrLWVkaXRvci1pbm5lci1ibG9ja3M+LmJsb2NrLWVkaXRvci1ibG9jay1saXN0X19sYXlvdXR7ZGlzcGxheTpncmlkO2dyaWQtcm93LWdhcDoyNXB4O2dyaWQtY29sdW1uLWdhcDoyNXB4fS50Yi1ncmlkLWl0ZW17YmFja2dyb3VuZDojZDM4YTAzO3BhZGRpbmc6MzBweH0udGItZ3JpZC1jb2x1bW57ZmxleC13cmFwOndyYXB9LnRiLWdyaWQtY29sdW1uPip7d2lkdGg6MTAwJX0udGItZ3JpZC1jb2x1bW4udGItZ3JpZC1hbGlnbi10b3B7d2lkdGg6MTAwJTtkaXNwbGF5OmZsZXg7YWxpZ24tY29udGVudDpmbGV4LXN0YXJ0fS50Yi1ncmlkLWNvbHVtbi50Yi1ncmlkLWFsaWduLWNlbnRlcnt3aWR0aDoxMDAlO2Rpc3BsYXk6ZmxleDthbGlnbi1jb250ZW50OmNlbnRlcn0udGItZ3JpZC1jb2x1bW4udGItZ3JpZC1hbGlnbi1ib3R0b217d2lkdGg6MTAwJTtkaXNwbGF5OmZsZXg7YWxpZ24tY29udGVudDpmbGV4LWVuZH0gLndwLWJsb2NrLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWdyaWQudGItZ3JpZFtkYXRhLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWdyaWQ9IjliZTNiOTRmNzcyOTYxYTg2MzgyNTg3MzZlNzI2NDI3Il0geyBncmlkLXRlbXBsYXRlLWNvbHVtbnM6IG1pbm1heCgwLCAxZnIpO2dyaWQtYXV0by1mbG93OiByb3cgfSAud3AtYmxvY2stdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZ3JpZC50Yi1ncmlkW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZ3JpZD0iOWJlM2I5NGY3NzI5NjFhODYzODI1ODczNmU3MjY0MjciXSAgPiAudGItZ3JpZC1jb2x1bW46bnRoLW9mLXR5cGUoMW4rMSkgeyBncmlkLWNvbHVtbjogMSB9IC53cC1ibG9jay10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1ncmlkLWNvbHVtbi50Yi1ncmlkLWNvbHVtbltkYXRhLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWdyaWQtY29sdW1uPSIzMDM0ZmJlODg2YzExMDU0ZTk1YjQ2YjA5ZDNlNDExMiJdIHsgZGlzcGxheTogZmxleDsgfSAudGItZ3JpZCwudGItZ3JpZD4uYmxvY2stZWRpdG9yLWlubmVyLWJsb2Nrcz4uYmxvY2stZWRpdG9yLWJsb2NrLWxpc3RfX2xheW91dHtkaXNwbGF5OmdyaWQ7Z3JpZC1yb3ctZ2FwOjI1cHg7Z3JpZC1jb2x1bW4tZ2FwOjI1cHh9LnRiLWdyaWQtaXRlbXtiYWNrZ3JvdW5kOiNkMzhhMDM7cGFkZGluZzozMHB4fS50Yi1ncmlkLWNvbHVtbntmbGV4LXdyYXA6d3JhcH0udGItZ3JpZC1jb2x1bW4+Knt3aWR0aDoxMDAlfS50Yi1ncmlkLWNvbHVtbi50Yi1ncmlkLWFsaWduLXRvcHt3aWR0aDoxMDAlO2Rpc3BsYXk6ZmxleDthbGlnbi1jb250ZW50OmZsZXgtc3RhcnR9LnRiLWdyaWQtY29sdW1uLnRiLWdyaWQtYWxpZ24tY2VudGVye3dpZHRoOjEwMCU7ZGlzcGxheTpmbGV4O2FsaWduLWNvbnRlbnQ6Y2VudGVyfS50Yi1ncmlkLWNvbHVtbi50Yi1ncmlkLWFsaWduLWJvdHRvbXt3aWR0aDoxMDAlO2Rpc3BsYXk6ZmxleDthbGlnbi1jb250ZW50OmZsZXgtZW5kfSAud3AtYmxvY2stdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZ3JpZC50Yi1ncmlkW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZ3JpZD0iMzEyMmI0OGVmYTM2MjIxMGE2YTQ0NGZiYThhNzAxMjEiXSB7IGdyaWQtdGVtcGxhdGUtY29sdW1uczogbWlubWF4KDAsIDFmcik7Z3JpZC1hdXRvLWZsb3c6IHJvdyB9IC53cC1ibG9jay10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1ncmlkLnRiLWdyaWRbZGF0YS10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1ncmlkPSIzMTIyYjQ4ZWZhMzYyMjEwYTZhNDQ0ZmJhOGE3MDEyMSJdICA+IC50Yi1ncmlkLWNvbHVtbjpudGgtb2YtdHlwZSgxbisxKSB7IGdyaWQtY29sdW1uOiAxIH0gLndwLWJsb2NrLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWdyaWQtY29sdW1uLnRiLWdyaWQtY29sdW1uW2RhdGEtdG9vbHNldC1ibG9ja3MtZ3JpZC1jb2x1bW49ImE2ZTczYzliY2ZiNjU3NDY2N2JkMzA0M2NkMWU4ZDlkIl0geyBkaXNwbGF5OiBmbGV4OyB9IC53cC1ibG9jay10b29sc2V0LWJsb2Nrcy1ncmlkLWNvbHVtbi50Yi1ncmlkLWNvbHVtbltkYXRhLXRvb2xzZXQtYmxvY2tzLWdyaWQtY29sdW1uPSJmNTg2ZmY3YmZlMWQ3MzE3YzYzMTYyZWM3YjcwMzllZCJdIHsgZGlzcGxheTogZmxleDsgfSAgfSA=
Hoxe imos facer o terceiro tramo da Ruta da Ribeira Sacra do Miño e, deste xeito, poñer punto e final a esta ruta do PR-G 162 neste ano. O ano pasado cumpríronse dez anos da primeira andaina por este sendeiro homologado. En outubro de 2024 fixemos o primeiro treito dende Santo Estevo ata Mourelos, e no pasado mes de decembro percorremos o segundo, dende Mourelos ata Ribeiras de Miño. Hoxe toca rematala co último tramo, dende Ribeiras de Miño ata a Cima de Atán.
O punto de partida comezámolo onde rematamos a etapa anterior, preto da igrexa de Vilar de Ortelle. En descenso e atravesando zonas de bosque chegamos á capela de Santo André de Ribeiras de Miño. Seguimos descendendo por zonas de viñedos ata chegar case á beira do río Miño. Aquí iniciamos a subida e atravesamos interesantes zonas boscosas ata chegar a Marce. Neste punto comezamos a descender novamente e pronto chegamos a dous dos espazos máis salientables da ruta: o Castro de Marce e a Fervenza de Augacaída, sen dúbida algunha dous dos tesouros máis interesantes da Ribeira Sacra. Despois, cruzando novamente zonas de bosque, chegamos a Souto. Un pouco máis adiante está Cima de Atán, onde rematamos.
A ter en conta os desniveis acumulados durante o percorrido.
Esta ruta tiñamos programado facela o 15 de marzo, e de feito desprazámonos ata o seu inicio e comezamos a camiñala, pero cando levabamos andado uns seis quilómetros atopámonos cunha proba do campionato de España de enduro, e comprobamos que o circuito das motos utilizaba parte do noso percorrido sen ningún tipo de sinalización, nun sendeiro homologado! Daquela, falamos coa Garda Civil, un concelleiro e mesmo tentamos falar co organizador. Ninguén nos deu solución, nin nos soubo informar do percorrido exacto nin do horario da proba, polo que houbo que desbotar continuar polo PR-G.
Comentaba Rocío que podía ter dúbidas sobre a pertinencia da autorización ou non para a realización deste tipo de probas nun sendeiro homologado, pero do que non tiña ningunha dúbida é de que o lugar onde nos atopamos coas motos debería estar sinalizado. Non estaba o camiño cortado, nin había ninguén nin ningún tipo de cartel informativo advertindo da proba. Nós tivemos “sorte” e cando chegamos a el xa estaban a pasar as motos así que, por sentido común, decidimos non continuar. Non quero imaxinar que pasaría se, de súpeto, nos atopamos coas motos de fronte…
Unha mágoa, pois ademais un día antes desta andaina fallida, o 14 de marzo, cumpríranse xusto dez anos da primeira vez que realizamos esta mesma ruta, na que celebramos unha xornada moi especial para o grupo de sendeirismo, pois o Suso celebraba as 150 camiñadas coa USC! Daquela, o home andaba preocupado pois cría que non ía chegar a esta cifra xa que, entre os problemas dos xeonllos e os arrefriados invernais impedíanlle apuntarse ás andainas. E mira ti… dez anos despois, superados os oitenta e tres anos, segue a acompañarnos!
Xa manifestaba naquel momento o pracer e o privilexio que era camiñar ao seu carón, pois transmítenos sempre unha alegría, unha vitalidade e unhas gañas por coñecer que son envexables. E dez anos despois seguimos gozando da súa bonhomía. Persoas coma el son sempre un modelo para todas e todos.
Comezamos a camiñar…
Logo de tomar un café en Escairón, o bus levounos ata o punto de inicio da andaina, que principiamos descendendo e atravesando zonas de bosque que comezan a estar dun verde moi intenso. Aínda así podemos gozar en certos puntos da baixada dunhas fermosas panorámicas. Distinguimos a praia fluvial da Cova e, na beira chantadina, toda a zona de Nogueira de Miño na que sobresae a súa interesante igrexa de Santa María. A primeira parada facémola na igrexa parroquial de Santo André de Ribeiras de Miño. Paramos pouco pero aínda teño tempo de facer unhas fotos do exterior do templo e da súa espadana de dous vans, coa igrexa de Santa María de Nogueira de fondo.
Continuamos descendendo e os viñedos comezan a ser cada vez máis frecuentes nesta beira do río. Río e viñedo van ser os que nos acompañen practicamente en toda a rutal. Pasamos polo Ecolagar O Barqueiro, uns apartamentos rurais cunha rehabilitación das casas respetando o entorno que teñen moi boa pinta e a gracia de que cada casa leva o nome dunha embarcación tradicional: O Batuxo, O Carocho, A Chalana, A Dorna…
E chegamos á beira do río xusto no embarcadoiro da Maiorga, onde comezamos a subida e damos co punto onde tivemos que desbotar a andaina o pasado marzo. A subida é constante pero vaise facendo sen maiores complicacións ata que chegamos a Valboa, unha aldea practicamente abandonada que está a experimentar unha grande reforma de reconstrución, supoño que para dedicala ao turismo. Continuamos polo medio da aldea e vemos como unha gran parte das vivendas aínda están en estado ruinoso. Volvemos camiñar entre vides e volvemos marabillarnos de como o seu cultivo foi deseñando esta paisaxe tan humanizada.
Máis adiante, pasamos por A Míllara, unha pequena aldea cunha coidada rehabilitación, coas viñas dispostas nun sistema de socalcos de pedra que permiten salvar as fortes pendentes.
Seguimos gozando das vistas espectaculares ás ribeiras de Chantada e Carballedo, distinguindo no alto Erbedeiro, aldea onde non vivía ninguén ata que se mercou e comezou a restaurarse para convertela nunha aldea de aluguer vacacional, como moitas que estamos vendo. O topónimo tamén nos indica que esta era unha zona onde había moitos érbedos. As dúas ribeiras están tendo moita rehabilitación nas súas aldeas.
Hoxe acompáñanos Ramón, un guía que reside en Chantada e coñece moi ben estas terras. Amósanos na outra beira unha rocha de máis de 300 m de altura, e coméntanos que antigamente nos mapas aparecía como Penedo do Garabullo e hoxe figura como Penedo do Graullo, ao estar no monte Graullo. Ao final, ningún dos dous termos, pois na zona é coñecido como Penedo do Castelo que, aínda que non ten nada de especial, semella unha pirámide de pedra bastante curiosa.
Logo de xantar e recuperar forzas, fronte a unha antiga adega de pedra (ou sequeiro de castañas), e superado un piñeiro caído no camiño que obstaculizaba o paso, atopamos sinalizado o desvío para descender á fervenza de Augacaída, ou continuar ata o castro de Marce. Decidimos ir primeiramente ata o castro, que está sen excavar pero situado nun montiño e cunhas fermosísimas vistas panorámicas sobre o canón do Miño. desde aquí o Penedo do Castelo vese moito mellor.
De regreso do castro, desviámonos para ir visitar a fervenza, unha das máis altas de Galicia. Podemos dicir que hai dez anos a baixada era o tramo máis complicado da ruta, pero actualmente pódese realizar sen maiores atrancos por unhas pasarelas de madeira con moitos tramos de escaleiras que facilitan o descenso. E chegamos practicamente á base deste salto, duns 40 metros de altura, con moita abundancia de auga e moi preto da desembocadura no río Miño.
Facémonos fotos a esgalla neste entorno tan fermoso e imos abandonando o lugar, pois xa comezamos a estar cansos e o tempo bótasenos enriba. Agora imos cara outro punto importante da ruta, a igrexa de Atán. Cruzamos por unha pontella metálica o regato Aguianza, que é o que se precipita formando a fervenza de Augacaída un pouco máis adiante, e iniciamos unha nova subida. Ao pasar pola aldea de Seoane, lémbrome da anécdota de Víctor de hai dez anos, cando o confundiron cun estranxeiro que andaba a buscar casa para mercar e non entendían que se lle perdera por estas terras.
E. chegamos ata á fermosísima igrexa de Santo Estebo de Atán. A construcción actual data da época románica, dos séculos XII e XIII; consta dunha nave cuberta con treito de madeira a dúas augas e unha rectangular con boveda de canón. Dúas fermosas portas permiten o acceso ao interior, destacando a da fachada principal, ademais dos canzorros e capiteis e tres ventás caladas que a vencellan á primitiva edificación prerrománica.
Abandonamos a igrexa de Atán e iniciamos un forte e prolongado ascenso. Volvemos camiñar entre vides e volvemos marabillarnos de como o seu cultivo foi deseñando esta paisaxe tan humanizada, coas viñas dispostas nun sistema de socalcos de pedra que permiten salvar as fortes pendentes
Chegados á Cima de Atán facemos unha pequena parada para reagruparnos e descansar. A calor está facendo mella en moitos e moitas de nós, polo que teño que insistir na recomendación de levar auga en cantidade pois a deshidratación pode xogarnos unha mala pasada. Eu busco unha sombra pegado a un muro e de contado reiniciamos a marcha.
Desbotamos o tramo final da ruta pois está impracticable e imos na procura da estrada para chegar ao punto onde nos agarda o bus en Segade. Lembro que hai dez anos aquí había un bar, pero hoxe semella pechado, polo que optamos parar de novo en Escairón para tomar a merecida cervexa, mentres comentamos a ruta tan espectacular que fixemos, aínda que dura, nun día primaveral solleiro e caluroso de máis.
