Ruta polo Parque Natural de Corrubedo

30-09-2023

Imos de ruta polo concello de Ribeira, no final da península do Barbanza, máis concretamente pola zona do parque natural de Corrubedo e os seus arredores. Con algo menos de mil hectáreas, o parque natural do complexo dunar de Corrubedo e lagoas de Carregal e Vixán forma un arco que se encaixa entre os cabos de Corrubedo e Falcoeiro e cobre unha lonxitude de costa de máis de cinco quilómetros. A súa relación co mar establécese a través dunha gran praia orientada ao oeste e delimitada nos seus extremos por cantís rochosos.

Comenzamos a ruta no Centro de Recepción de Visitantes Casa da Costa. O sendeiro lévanos polo interior do parque por zonas onde alternan pequenos bosques e algunha plantación forestal. Máis adiante chegamos ao lugar de As Bouciñas onde saímos do límite do parque para comezar o ascenso ao Castro da Cidá, curiosa mostra da cultura castrexa situada nun enclave cunhas panorámicas abraiantes de todo o parque natural e a súa contorna. Nas proximidades tamén está o Miradoiro da Ra, que ten unha enorme pedra moi rechamante a cal, vista dende algúns puntos, ten forma de ra. Logo baixamos ata o bonito lugar de Vilar (Carreira), onde entramos novamente no parque natural, e visitamos os muíños de Amendo. O percorrido lévanos logo a ver parte do seu extenso espazo dunar, antes de rematar a ruta onde a iniciamos.

MIDE

  • Horario: 4:05 h.
  • Desnivel de subida: 352 m
  • Desnivel de baixada: 352 m
  • Distancia horizontal: 13,3 km
  • Tipo de percorrido: Circular
  • Severidade do medio natural: 2
  • Orientación no itinerario: 2
  • Dificultade no desprazamento: 2
  • Cantidade de esforzo necesario: 3
  • Dificultade: Media/Baixa

Comezamos a camiñar…

Logo de deixarnos o bus ás portas do Centro de Recepción de Visitantes Casa da Costa, iniciamos a ruta camiñando por sendas do piñeiral que conducen a diversas pasarelas de madeira que nos achegan á praia sobre as dunas, ata abandonala de novo baixo o pequeno piñeiral do monte Catadoiro. Estamos a ter estes días unha vaga de calor inusual en Galicia e moito me temo que imos soportar durante a andaina temperaturas bastante elevadas para esta época do ano, pois gran parte do percorrido farémolo por zonas sen sombra.

Camiñamos por pasarelas admirando a praia do Vilar
Dende a estrada temos fermosas vistas da lagoa de Carregal e do complexo dunar

Mentres imos deixando a costa e continuamos a ascender por camiños tradicionais, o piñeiral vai desaparecendo e deixa ver pequenas mostras de bosque autóctono. En pouco tempo achegámonos á estrada á altura dunha canteira, que fai de límite do Parque natural. Camiñamos uns metros pola súa beiravía e volvémonos adentrar no parque mentres temos oportunidade de gozar polo noso costado esquerdo dunhas fermosas vistas da lagoa de Carregal e do complexo dunar.

Cruceiro de capela Os Queimadoiros
Vistas cara a lagoa, a duna móbil e Corrubedo

O camiño non ten maiores desniveis ata que superamos os primeiros núcleos habitados da ruta. Pouco despois, comezamos a subir, nada máis abandonar a estrada, para encarar o punto máis alto do día, o castro da Cidá. Imos comodamente por distintas pistas forestais e camiños, ata que damos cun terreo cerrado con arames que delimita a parte superior da canteira pola que pasamos antes. Xusto ao alcanzar este límite coa canteira, comeza unha boa subida por carreiro entre toxos que nos vai facer suar bastante, pois a calor comeza a ser abafante.

Pero a subida ten premio. Accedemos a un miradoiro sobre unhas laxes que permiten ter unha impresionante vista de gran parte do Parque. Dende el, mentres contemplamos a amplitude da paisaxe, explícanos Víctor o marcado carácter costeiro do Parque natural, que contén unha das máis amplas representacións de hábitats dunares do noroeste peninsular, coroado pola impoñente presenza da gran duna móbil que, como nos di, cada vez é máis fixa pola vexetación asentada nela, que lle impide ter esa mobilidade. A isto hai que lle engadir a intensa relación que se produce entre os ambientes mariños e os de auga doce, que constitúen o hábitat de multitude de aves e réptiles.

Dende o miradoiro, as vistas son moi amplas: polo sur, illa de Sálvora, Aguiño
Inmensa Praia do Vilar
Ata Corrubedo podemos admirar o gran anfiteatro areoso do Parque Natural
De novo, as formacións dunares máis impresionantes de toda Galicia

Facémonos fotos con esta inmensidade de paisaxe e eu agardo a que o grupo siga o camiño para facer unhas fotos e gozar das vistas un pouco máis. A mañá está preciosa e, con estas vistas, xa teño gañas quedar admirando esta paisaxe e de deixar de camiñar, pero aínda queda o mellor!

Continuamos a subir cara ao castro da Cidá. Xa queda pouco para chegar a el e require un pequeno esforzo, facendo un pequeno desvío, antes de continuar ata o miradoiro da pedra da Ra. O castro está ben coidado e as vistas en 360 graos que hai dende el pagan moito a pena. Trátase dun conxunto da Idade de Ferro rodeado de tres liñas de muralla nas que no nivel máis alto se encontran parte das vivendas de forma circular e cuadrangular.

Avanzando polo xacemento cara ao punto xeodésico, as vistas das que gozamos son impresionantes. O día claro que temos axuda nesta panorámica excepcional pois, cara ao Sur, abarca toda a liña de costa dende o cabo Silleiro, distinguíndose perfectamente as illas Cíes, Ons e Sálvora con Aguiño en primeiro plano. Mirando cara ao Norte, temos un dos elementos máis representativos e visitados do Parque natural, a duna móbil, unha extensión de area que xa tivo tempos mellores; hai anos tiña máis altura e non estaba tan achaparrada, pois non estaba cuberta de vexetación e, pouco a pouco, está deixando de ser móbil. Despois de distinguir Corrubedo co seu faro e, continuando cara á dereita, o Monte Tahume e, nun plano por detrás del, meténdose no mar, alcanzamos a ver o cabo de Fisterra, máis á dereita a ría de Muros e Noia, e o Monte Louro… e por detrás de Louro distinguimos un dos lugares máis fermosos de Galicia, o Monte Pindo. Seguimos virando cara ao Leste e temos Monte Enxa, no que xa visitamos no seu día o Centro de Salvamento Marítimo alí instalado; en primeiro termo, o Polígono de Xarás e, coroado de eólicos, a serra do Barbanza. E pechando o círculo, a fermosa ría de Arousa, coa illa de Arousa, os guidoiros, a illa de Rúa… Que marabilla de paisaxe!

Dende o castro, divisamos Sálvora, as illas de Sagres, illa Vionta, Aguiño…
Entre a bruma, cabo Silleiro, illas Cíes, Ons e Sálvora con Aguiño máis próximo
Ría de Arousa
Serra do Barbanza, co polígono de Xarás en primeiro termo

Por debaixo do castro da Cidá, cara o oeste, érguese a rocha coñecida como da Ra, na cal se construiu un miradoiro para seguir observando as marabillosas vistas que hai dende el. Dirixímonos cara a el, polo que temos que facer un pequeno tramo de volta e retomar o camiño. En moi pouca distancia chegamos á pedra da Ra, co seu entorno gravemente alterado.

En Galicia, algunhas pedras sacras coma esta xa son valoradas e considéranse unha singular aportación ao noso patrimonio cultural. Desde esta perspectiva, esta novidosa atracción turística débese propiciar no futuro, pero evitando postas en valor que deterioren o seu entorno natural como aquí, que é parte inseparable das penas sacras. As penas sacras reunen Natureza, paisaxe e medio ambiente, arqueoloxía e patrimonio monumental, folclore e tradicións populares.

Miradoiro de Pena da Ra
Lagoa de Vixán

A calor é tan abafante que decidimos parar a xantar neste espazo, aproveitando as pequenas sombras que nos dan un par de piñeiros fronte ao aparcadoiro. Eu practicamente non dou probado bocado e só me entra a mazá que traio. Hoxe hai concentración moteira en Ribeira, polo que moitos moteiros achéganse ata aquí a gozar da marabilla de paisaxe que hai dende o miradoiro, interrompendo cos seus motores a tranquilidade da que estabamos a gozar. Decidimos non demorar moito neste espazo e continuar camiño.

Imos pechando o círculo pasando por lugares habitados, ben conservados, observando os hórreos típicos desta zona de Galicia. Estamos ao sur do parque, no que se ubica a lagoa de Vixán, alimentada polas augas dun modesto regato, suxeito a oscilacións de caudal estacionais, polo que a lagoa é de auga doce e rodeada de canaveira illada do mar, salvo cando os temporais ou as mareas rompen o cordón das dunas que a separan del.

Este Parque natural é algo máis. É unha paisaxe froito da interacción constante do home co medio ambiente, que deixou unha longa lista de elementos etnográficos e simbólicos de gran beleza, como os muíños de Amendo, dúas aceas restauradas hai anos que conservan a maquinaria que se empregaba antigamente para moer o gran. O enclave permite contrastar e gozar da conxunción dunha actividade vital na historia local e da forza da fermosa paraxe natural.

Deixamos os muíños e, pouco a pouco, ímonos achegando á costa, primeiro seguindo o ronsel dun muro de pedra que nos leva por un sendeiro tapizado de herba para, a continuación, continuar camiñando por parte do extenso espazo dunar cara ao mar por unha senda que desemboca no aparcadoiro da praia, desta hora atestado de coches. Brisa escasa, cheiro a mar e sol radiante é o que se sente.

A praia de Vilar
De novo na pasarela polo piñeiral camiño da Casa da Costa

No aparcadoiro, volvémonos internar neste piñeiral marítimo durante un pequeno treito coa intención de ir de novo cara á costa, a través das pasarelas de madeira, dende onde podemos admirar a praia do Vilar, desta hora ateigada de bañistas, antes de rematar a andaina na Casa do Parque.

Que gañas tiña de chegar a ela! Vou sedento e con gañas de refrescarme, pois non atopamos en toda a andaina ningunha fonte da que poder botar man (xa que está alterado o espazo, coido que non estaría mal instalar unha fonte no Miradoiro da Ra, por exemplo). Logo deste arrefriamento de urxencia e dos estiramentos, houbo quen decidiron achegarse ata o areal do Vilar e darse un baño, outros descansar baixo a sombra do piñeiral e outros fomos visitar a Casa do Parque, que sempre recomendo coñecer.

Por suposto, como adoita ser habitual, antes de arrincar tomámonos a cerveciña en Ribeira, por estar pechado o bar da praia do Vilar, que desta vez sentou de marabilla. Fóra da andaina polas pasarelas do parque natural, encantoume coñecer o Castro da Cidá e o Miradoiro da Ra, nos que non me cadrou estar antes.

Deixar un comentario

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *

Scroll ao inicio