Ruta de Penamá ou das Corgas
Fantástica a ruta circular que fun realizar co amigo Alfonso, unha ruta que parte e remata no propio núcleo urbano de Allariz, ao pé das augas do río Arnoia. Alfonso está facendo rutas por zonas Reserva da Biosfera e a de Allariz, xunto cos concellos de Vilar de Santos, Rairiz de Veiga e A Bola, foi declarado pola UNESCO, no ano 1995, baixo a denominación Área de Allariz, e decidín acompañalo nesta andaina pois había ben tempo que non o faciamos xuntos.
Esta ruta de Penamá xa a percorrín hai uns catro anos, creo, coa familia sendeirista da USC, e xa non me lembraba moito dela. Por certo, a ruta chámana tamén das “corgas” en lembranza dos antigos camiños angostos de carro, que deixaba as súas rodadas marcadas na pedra, e que é moi patente en moitos tramos.
Despois de dar un paseo polo casco histórico da vila e admirar a súa monumentalidade, pois a visita ao casco urbano convértese nunha cita imprescindible xa que ofrece un bo estado de conservación (foi declarada Conxunto histórico-artístico en 1971), e resulta un pracer pasear polas súas lousadas e coidadas rúas, practicamente sen xente á hora que o fixemos.
Acudimos á Oficina municipal de turismo a concretar un par de aspectos do percorrido e logo, comezamos a andaína seguindo o curso do rio Arnoia, o camiño permítenos gozar de contornas á beira do río, que abandonamos unha vez percorridos uns 2 km da senda, e comezamos a subida ata A Portela, San Martiño e Pumares entre frondosos bosques de castiñeiros, carballos e bidueiros, principalmente, que cubrían ata o cumio as abas dos montes. O treito final dende Penamá ata Paicordeiro é sinxelamente marabilloso!
É de destacar neste tramo o paso polo núcleo de San Salvador dos Penedos, con casas rehabilitadas como vivendas vacacionais ou de fin de semana, unha sorpresa no camiño na que paga a pena deterse un instante e botar unha ollada aos arredores. Na súa hermida, que atopamos pechada, albérgase a talla dun cristo románico crucificado de gran valor.
Aínda que tivemos un día con néboa, maís ou menos densa por momentos e que impediu tirar un maior número de fotos, as vistas dende as zonas altas son espectaculares.
O percorrido é duns 18,5 km, de dificultade moderada. Despois de Pumares hai un treito de aproximadamente 1 km no que a porcentaxe media chega ao 7% e sen sombra ningunha (aspecto que pode dificultar a marcha nos días que o sol pegue con forza). Por un despiste pasamos de longo unha desviación e tocounos ampliar o camiño ata chegar a zonas altas de pastoreo extensivo con abondosas praderías. Pagou a pena este treito feito a maiores pois fixemos a parada para xantar nun outeiro dominando todo o val do Arnoia. Creo lembrar que dende o cumio de Penamá albíscase media provincia, pero a néboa impediunos ver tanta extensión.
Foron en total 21 km de gran beleza todos eles.
Fran, que ruta mais bonita, as FOTOS preeeeeciiiosisisimas, coma sempre
Grazas Fina! Pero tí non te podes queixar das rutas que fixeches esta semana santa! 😉
No puedo estar más de acuerdo con Fina. Unas fotos increíbles. Gracias Fran
Grazas Gloria!
Decididamente as fotos das paisaxes de rio son moito máis “fotoxénicas”, as que lle fixeches ás gotas dauga son ¡preciosas!!!. ¿Onde está o lavadoiro do iuo e as frechas?. Bicos para o estupendo andarín e fotógrafo